کودکان و نوزادان

اطلاعات ضروری راجع به تغذیه، رشد و نمو، بیماری های کودکان و نوزادان، پیشگیری، غربالگری، بهداشت روانی و بی اشتهایی در این وبلاگ ارائه می شوند که توسط دانشیاران،اعضای هیات علمی و متخصصین کودکان و نوزادان و براساس جدیدترین تحقیقات پزشکی گردآوری شده اند.

کودکان و نوزادان

اطلاعات ضروری راجع به تغذیه، رشد و نمو، بیماری های کودکان و نوزادان، پیشگیری، غربالگری، بهداشت روانی و بی اشتهایی در این وبلاگ ارائه می شوند که توسط دانشیاران،اعضای هیات علمی و متخصصین کودکان و نوزادان و براساس جدیدترین تحقیقات پزشکی گردآوری شده اند.

چرا به کودک زیر یکسال نباید نمک داد؟

   عدم مصرف نمک در نوزادان و کودکان زیر یکسال به علت:
1. جلوگیری از عادت کردن نوزاد

عوارض لاک برای کودکان

ˈمسعود داوودیˈ روز چهارشنبه در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی ایرنا افزود: لاک ناخن که برای زیبایی ناخن های دست مورد استفاده قرار می گیرد در مواقعی برای پوشاندن عیب و مشکلات ظاهری ناخن ها مورد استفاده برخی از افراد است.

وی ادامه داد: افرادی که در طولانی مدت از لاک استفاده می کنند به تدریج و حتی در مراحل اولیه دچار عارضه شایع انواع حساسیت و آلرژی های پوستی شده ، حتی این عارضه در پوست اطراف ناخن یا قسمت های دیگر بدن که با لاک در تماس است، مشاهده می شود.
داوودی اضافه کرد: افرادی که مدام از لاک استفاده می کنند وقتی به پلک چشم خود دست می زنند به صورت مستقیم پلک آن ها دچار حساسیت پوستی می شود.
این متخصص پوست و مو گفت: افرادی که به ناخن حساسیت دارند در مراحل اولیه مشکلی نداشته اند اما به تدریج در اثر استفاده مکرر دچار حساسیت و آلرژی شده اند.
وی به آن دسته از بانوانی که به کرات از لاک استفاده می کنند، توصیه کرد تا میزان دفعات از این ماده شیمیایی را برای جلوگیری از حساسیت کاهش دهند.
داوودی اضافه کرد: مشکل دیگری که در اثر استفاده مکرر از لاک ایجاد می شود، نفوذ مواد لاک به داخل ناخن است افرادی که از آن استفاده می کنند، وقتی این ماده شیمیایی را از روی ناخن خود پاک می کنند متوجه ایجاد رنگ زرد بر روی ناخن های خود می شوند که دلیل آن نفوذ رنگ لاک به داخل پوست زیر ناخن است که چندین ماه طول می کشد تا رنگ ناخن به حالت اولیه خود بازگردد. یک نوع حساسیت نیز در اثر پاک کردن ناخن با آستون و سایر پاک کننده های حاوی آستون ایجاد می شود که این امر سبب می شود تا ناخن های افرا خشک و شکننده شده و در اثر تماس، پوست اطراف ناخن نیز خشک و پوسته پوسته شود.
وی همچنین به والدین توصیه کرد تا از لاک زدن ناخن های کودکان بشدت پرهیز کننده چرا که خوردن لاک از روی ناآگاهی در کودکان منجر به عوارض سمی در طولانی مدت در آنان می شود.
این متخصص پوست و مو همچنین در مورد کاشت ناخن گفت: افراد به منظور زیبا شدن ناخن ها اقدام کاشت ناخن می کنند اما غافل از اینکه در استفاده از این ناخن های مصنوعی، مشکلاتی در افراد ایجاد می شود. چسبی که روی ناخن قرار گرفته تا ناخن مصنوعی بر روی آن قرار گیرد، موقع کندن به صفحه ناخن صدمه وارد می کند و اثر شیمیایی مواد چسب منجر به تغییر شکل ناخن شده و این رویه به حدی پیش می رود که شکل دایمی ناخن ها تغییر می کند.
وی با بیان اینکه موارد بسیاری گزارش شده که ناخن افراد در اثر استفاده از ناخن های مصنوعی از حالت عادی خارج شده است، گفت: در برخی مواقع ریشه ناخن از بین می رود و باید در این ارتباط به عوارض ناشی از کاشت ناخن توجه کرد. البته برخی از افراد به شکل مادرزادی دارای ناخن هایی بدشکل هستند بر این اساس عوارض ناشی از کاشت ناخن برای آنان چندان تفاوتی نمی کند چرا که مشکل جدید به مشکل قبلی آنان اضافه نمی شود.
وی اضافه کرد: به آن دسته از افرادی که دارای ناخن های سالمی هستند، توصیه می شود که مبادرت به کاشت ناخن نکنند چرا که بد شکلی ناخن تا پایان عمر همراه آن ها خواهد بود.

۲۵ نکته در برخورد با کودکان دچار " تاخیر در رشد گفتار و زبان "

 1- هرگز به کودک برچسبهایی نظیر گنگ، خنگ، کم هوش، و … نزده و او را مورد تمسخر قرار ندهید.
2- از صحبت کودکانه و یا تقلید کردن از او بپرهیزید.
  3- جلو دیگران در مورد اشکالات رفتاری و گفتاری کودک صحبت نکنید.
 4- به اطرافیان اجازه ندهید که با فرزندتان برخوردی غیرصحیح داشته و نحوه گفتار نامطلوب او را به تمسخر بگیرند. یا تایید و تشویق نمایند.
5- هرگز کودکتان را با دیگران مقایسه نکنید و سعی کنید او را با وضع موجودش بپذیرید.
6- وقت بیشتری را صرف کودک نمائید. این کار باعث تشویق او به صحبت کردن می شود. به یاد داشته باشید که کیفیت ارتباط خود را افزایش دهید.یعنی بازیها، هدفدار و بامعنی باشند و هنگامیکه کودک تلاش می کند کلمه ای را بیان کند، از جایزه و تشویق استفاده نمائید.
7- الگوی خوبی برای کودک باشید، چرا که کودکان تقلیدکنندگان خوبی هستند.
 الگوی بد: تماس چشمی کم در برقراری ارتباط، خیلی سریع یا آرام صحبت کردن، با صدای بلند یا آهسته حرف زدن، صحبت کردن با دهان پر، گذاشتن پیپ یا سیگار بین لبها و حرف زدن ،  یکنواخت و بدون آهنگ صحبت کردن. 
الگوی خوب: واضح و شمرده صحبت کردن، استفاده از جملات کوتاه و قابل فهم، برقراری تماس چشمی خوب و استفاده از ژستهای مناسب در حین تکلم.
  8- کودک را نسبت به گوش دادن به صداها حساس کنید. مهمترین چیز در یادگیری زبان گوش دادن است.
 9- مرتب کلمات مختلف را برای او بیان کنید. ازلغاتی استفاده شود که برای کودک معنی دار بوده و در روزمره مورد استفاده و نیاز او باشد.
  10- سعی کنید با تقلید صداهای مختلف (صدای حیوانات، اشیاء و…) بازیهای جالبی که با کودک انجام دهید و همچنین او را تشویق کنید تا در ضمن بازی صدا سازی کند.
 11- آموزش را برای کودک لذت بخش کنید. به یاد داشته باشید که بازی کردن با کودک، خیلی آسانتر از کارکردن با اوست. سعی کنید بفهمید که کودک از چه چیزی خوشش می‌آید و از آن به عنوان پاداش در برابر کارهایی که مایل به انجام آن هستید استفاده نمائید.
 12- از کودکی که تازه شروع به حرف زدن کرده نباید انتظار داشت صداها را درست تلفظ کند، بلکه ابتدا باید تعداد کلمات او را افزایش داده و بعد طی روند مناسب، اشکالات گفتاری اش را تصحیح نمود.
 13- صداهای درستی که تولید می کند را تقلید کنید و صداهایی که غلط تولید می کند، درستش را بگوئید.
 ۱۴- به کودک اجازه بدهید که بدون وقفه انداختن و تصحیح گفتارش، صحبت کردن را تجربه کند، حتی اگر ناشیانه و غیر روان باشد. اگر همیشه مراقب صحبت کردن او باشید او نمی تواند خودش حرف زدن را یاد بگیرد.
 15- استفاده از گفتار نیاز به انگیزه دارد. بعضی از کودکان حرف نمی زنند، چون احتیاجی به صحبت کردن نمی بینند. مثلاً همه به جای آنها حرف می زنند. یا قبل از اینکه نیازشان را بیان کنند، برای آنها فراهم می شود.
 16- هیچ وقت اشتباهات گفتاری کودک را با گفتن « نه» و «اشتباه کردی» تصحیح نکنید. بلکه بهتر است، خودتان صحیح آن را بگوئید.
 17- در موقع حرف زدن با کودک، هم سطح با او قرار بگیرید. به طوریکه بتواند حرکات لبها و زبان شما را بطور واضح ببیند.
 18- در موقع حرف زدن با کودک از انجام کارهای دیگر خودداری کرده و تمام وقت خود را روی او متمرکز کنید.
 19- کارهایی که کودک به طور روزمره انجام می دهد درقالب کلمات و جملات ساده و کوتاه برایش بیان کنید.
۲۰- کتابهای داستان در حد سن او تهیه کرده و با جملات ساده و حالت آهنگین در مورد تصاویر و داستان برای او توضیح دهید.
۲۱- از فعالیتهایی مثل نقاشی کردن، خط خطی کردن و رنگ کردن برای صحبت کردن استفاده نمائید.
22- سعی کنید بازیهایی را ترتیب دهید که کودک از حواس مختلفش استفاده کند و با آنها آشنا شود. مثل حس بویایی، شنوایی، چشایی، بینایی، لامسه.
 23- کودک را به پارک و مراکز تفریحی ببرید تا به نحو صحیح انرژی اش را تخلیه کند.
 24- با کودک شعرهای کوتاه و قابل فهم بخوانید و سعی کنید محیطی شاد را برای او فراهم نمائید.

 25- در مورد مشکلات گفتار و زبان کودک حتماً با یک آسیب شناس گفتار و زبان (گفتاردرمانگر) صحبت کنید. چرا که اگر کودک شما احتیاج به مداخله گفتار درمانی داشته باشد و این کار به تعویق بیافتد با افزایش سن کودک، درمان مشکلتر، طولانی تر و مستلزم صرف وقت و هزینه ای بالاتر خواهد شد.


منبع:
 رضانژاد ، م. نقش مشاوره در گفتار درمانی ، پایان نامه کارشناسی دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی تهران


نقش مادر در شخصیت فرزند

 از آنجایی که معمولا مادر نسبت به سایرین مدت زمان بیشتری را با کودک می‌گذراند، در شکل‌گیری شخصیت او نیز تأثیرگذارتر است.
کودک به همان میزان که نیاز دارد مورد حمایت و عشق مادر واقع شود، نیاز دارد از طرف مادر به او فرصت داده شود تا بر حسب توانایی‌هایش به انجام امور مربوط به‌خودش بپردازد. در این میان لازم است کودک از انتظارات مادر خبر داشته باشد و مادر با مهربانی و در عین حال مصمم و صریح آنها را برای کودک شرح دهد. قطعا در ابتدا نمی‌توان از کودک توقع داشت که وظایف محوله را کاملا به درستی و همانند بزرگسالان انجام دهد. این امر مستلزم صبر و تحمل مادر و حمایت سالم او از کودک است. حمایت سالم یعنی تا جایی که کودک حین انجام وظیفه‌اش به‌خود یا دیگران آسیب نرسانده، مادر دخالت نمی‌کند. او فقط در کنار کودک است تا کودک احساس امنیت کند و اگر کاری واقعاً از توانایی کودک خارج بود از کودک اجازه می‌گیرد تا درصورت اعلام نیاز از سوی کودک به او کمک کند. در این صورت دیگر این مادر نیست که وظایف مربوط به کودک را انجام می‌دهد بلکه کودک خودش مسئولیت این وظایف را به‌عهده می‌گیرد و در مواقع لزوم از مادر می‌خواهد که با او همکاری کند.
در این شرایط خلاقیت و اعتماد‌به‌نفس کودک پرورش می‌یابد و مادر نیز کمتر احساس خستگی کرده و به کودک فرصت می‌دهد تا مسئولیت کارهایش را بپذیرد و آنها را بر گردن مادر نیندازد.
✅ پس از انجام وظیفه، قدردانی از کودک اهمیت فراوان دارد.
✅ این عمل باعث تقویت رفتار مسئولانه در کودک می‌شود.      

روشی برای تقویت درک و کلام کودکان

برای تقویت درک و کلام کودکان  ٬ سعی کنید بازی های مختلفی با انها  ترتیب داده و در حین بازی کلمات و جملات مربوطه را آموزش دهید . بعنوان مثال شما میتوانید در حین عروسک بازی با کودک  ٬  کلمات ٬ عبارات و جملاتی از قبیل عروسک ٬ عروسک بزرگ ٬ عروسک بخواب ٬ عروسک بیا ٬ عروسک نه  و ...را  بیان نمایید تا کودک با کشف قوانین کلامی در حین بازی ٬ آن ها را بعدا در کلام خود استفاده نماید .

ارتباط با فرزند

وقتی رابطه ما با بچه هایمان درست نیست و زمانیکه ارتباط خوبی با آنها نداریم ، معلوم است بچه ها اول کَر و بعد لال میشوند. یعنی اول ما را نمیشنوند و بعد با ما حرف هم نخواهند زد.

دکتر فرهنگ هلاکویی

دلایل بد غذایی کودکان

برای فهم علت بدغذایی کودکان، زیاد راه دوری نروید، علت را عموماً در رفتار و شیوههای فرزندپروری خود راحتتر میتوانید پیدا کنید. در واقع به غیر از علت بیمار بودن کودک، مانند عفونت مجاری ادرای یا بیماریهای دیگر، که میتواند بر تغذیهی کودک تأثیر منفی بگذارد، سایر علل به مسائل والدینی مربوط میشود. برای آنکه کمی در این زمینه کمکتان کرده باشیم، در ادامه، به ذکر چند نوع رفتارها، که گرایش به کماشتهایی را در کودک افزایش میدهد، اشاره میکنیم:
مادر یا دیگر مراقبین کودک به دفعات از غذا به عنوان ابزاری برای تنبیه کودک استفاده میکنند. مثلاً او را مجبور میکنند غذایی را که دوست ندارد بخورد، کودک نیز این عمل را می آموزد و لجبازی خود را از طریق غذا نخوردن نشان میدهد.
به سـاعات غذا خوردن اهمیت داده نمیشود. رعایت دقیق ساعت غذا خوردن و داشتن برنامهی غذایی، به کودک اهمیت خوردن غذا را نشان می دهد.
سختگیـری بیـش از حد در آداب تغذیه نیز غذا خوردن رادر ذهن کودک تبدیل به عملی ملالآور میسازد.  تا حدودی طبیعی است غذا از قاشق کودک بریزد یا تمایل داشته باشد از غذایی بیشتر و از غذایی دیگر کمتر بخورد، بنابراین نباید حتماً اصرار داشت هر آنچه و به هرگونه که والدین میپسندند کودک نیز به همان طریق عمل کند.
وقتی غذاخوردن در محیطی به دور از آرامش و همراه با کشمکش والدین با یکدیگر انجام میشود. در این هنگام نمیتوان انتظار داشت کودک به حضور در این موقعیت تمایلی نشان دهد. زیرا وقت غذا خوردن، برای او همیشه تداعیکننـــدهی مشاجرات والدین خواهد بود.
برخــی مادران بیش از حد نگران غذا خوردن کودک هستند. هنگامی که مادران به صورت افراطی نسبت به تغذیهی کامل کودک اظهار نگرانی میکنند، معمولاً با قاشق و ظرف غذا به دنبال کودکان راه میافتند و تصور میکنند با این عمل تغذیهی کامل و موردنظرشان امکانپذیر است؛ حال آن که اصرار بیش از حد به غذا خوردن اشتیاق کودک را از میان میبرد و کودک از غذا به عنوان شیوهای برای جلب توجه استفاده میکند.
بیتوجهــــی به اســـتقلالطلبی کودک. مخالفت در امر غذا خوردن میتواند نوعی میل به استقلال در کودک باشد، یعنی کودک دوست دارد خودش غذا بخورد و قاشق را به دست بگیرد و اگر مادر روی تمیزی و پاکیزگی بیش از حد تمرکز کند یا وسواس داشته باشد مبادا لباسهای کودک کثیف شود یا غذا را روی زمین بریزد؛ یک کشمکش قدرت بین مادر و کودک به وجود میآید. از یک طرف مادر میخواهد کنترل اوضاع را بهدست بگیرد و خودش به کودک غذا بدهد و از طرف دیگر کودک اصرار دارد خودش کارهایش را انجام دهد.ر